Seni Özlemenin Kitabı || Gel ki gülsün yüzü tüm aşıkların, şairler sevdamızı anlatsın şiirlerde. :)

Ne zaman gitsen buralardan bütün çocuklar ağlıyor hep bir ağızdan.
Bu şehre sensizlik hiç yaramıyor.
Bir yağmur ki öyle böyle değil, döver gibi toprağı siliyor senden kalanları...
Bütün aşıklar yalnız kalıyor birden, kalemi kırık şairler küsüyor şiirlere.
Yüreğim sürükleniyor ardından bilinmez iklimlere.
Hiç sevmiyor sensizliği bu kimsesiz sokaklar.
Ne zaman veda etsen, ayaklarıma dolaşıyor gölgem.
Bütün çiçekler hasret kokuyor
Nefesim yetmiyor yaşamalara... Evim ıssızlaşıyor, kalbim bomboş kalıyor. Sevmiyorum bu şehri sen olmayınca.
Ve her sabah yokluğuna doğuyor güneş. İçimi buz gibi bir sancı yokluyor sensiz. Dilimden düşmüyor sensizliğin bestesi.
Özlüyorum kokunu...
Bu yüzden yokluğunu al götür bu şehirden.
Bu yalnızlığı çek al ayak seslerine hasret kaldırımlardan.
Gel ki gülsün yüzü tüm aşıkların, şairler sevdamızı anlatsın şiirlerde.
Sensizliği sevmeyen şehrime sen lazımsın sevdiğim.
Güneş kadar, yağmur kadar, toprak kadar lazımsın...
Sokaklara gölgen düşmeli yine, ay ışığı pencereme vurduğu vakit sen olmalısın yanımda bir tek.
Çiçekler sen kokmalı hasret yerine.
Ve ellerimden tuttuğun an kavuşmalı ayrı düşmüş tüm sevdalılar...
Sen gelirsen değişecek mevsim biliyorum.
Zaman sonsuzluğu getirecek ikimize.
Yarım kalmış öyküm, kalemime sen lazımsın gel ne olur...
Gel ki yüzü gülsün şehrimin artık!...