Küçük bir kız çocuğuyum ben..

Küçük bir kız çocuğuyum ben, gözlerimin içi her zaman umut dolu
küçük küçük ellerim var benim Küçücük yüreğime ara sıra uğrayan minik ziyaretçilerdir dertlerim
Küçük ellerim kirlenmez çamur onamadığım zaman, ve hiç pişman olmadım küçük karıncayı ezmek dışında

Annemin sözünden çıkmam, yalan söyleyince burnumun uzamasından korkarım Ağlayınca anneme sarılırım sonra hemen susarım
Hiç korkmam yanımda babam varken, süpermenden bile güçlüdür benim babam
Annem herşeyi bilir; ne zaman ne yaptım, ayağımı nerde kanattım,akşam kaçta yattım
Babam hiç yanlış yapmaz, hep doğru söyler Zaten babalar yanlış yapmaz ki hele benim babam hiç yanlış yapmaz Büyük adam benim babam
Elleri ellerimin iki katı, kocaman ayakkabılar giyiyor Bu şehirde arabayı en güzel o sürüyor
Yediğim en güzel yemekleri annem yapıyor Yemek yaparken elinden sevgi polenleri dökülüyor yemeğe, ben gördüm ki

Küçük bir kız çocuğuyum ben, küçücük kalbime kocaman sevgiler sığdırıyorum
Dünyanın en güzel yerlerine gidiyorum düşlerimde Tanıdığım herkes mutlu hayallerimde
Bebeklerime de öğretiyorum hayal kurmayı, elinde sihirli deynekle dolaşmayı

Annem hep; gülünce gözlerimde yıldızların parladığını söylüyor
Geceleri gökyüzüne bakıp hava atıyorum ay dedeye; yıldızalar bana senden daha yakın, hem de gözlerimin içinde; diyorum
Annemle babam gülüyorlar bana, gülsünler benim yıldızlarım daha parlak işte, güneşin yanında bile parlıyor

Kimseler kıskanmasın, yıldızlar sadece iyi insanların gözlerinde parlıyor



Renk renk hatıralarım oda oda silindi;
Anne kokan bir Türkçem vardı, o da silindi

NFAZIL KISAKÜREK